Επιπλέον χαρακτηριστικά :
Adolphe Tavernier: Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΑΧΕΙΝ
ISBN 9789607014634
Στο απώτατο παρελθόν η μονομαχία αποτελούσε ηρωική πράξη που σχετιζόταν με τους λαούς καθενός από τους αντιμαχόμενους, με θρησκευτικές συγκρούσεις, πολέμους ή κοινωνικές ανατροπές. Δεν την ενέτασσαν όμως στους τρόπους επίλυσης ατομικών διαφορών τιμής. Η δεύτερη περίοδος τους έθους ξεκινά από τον Ε' μ.Χ. αιώνα όταν τα βαρβαρικά φύλα κατέκλυσαν την Ευρώπη, με κορύφωσή τους "περιπλανώμενους ιππότες " του ΙΒ' και ΙΓ' αιώνα που ξιφουλκούσαν ανά πάσα στιγμή και για ψύλλου πήδημα. Την ίδια εποχή άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτοι "κώδικες" μονομαχίας. Ωστόσο οι αναμετρήσεις διεξήγοντο με κάθε είδους όπλα: από τσεκούρι και τον κεφαλοθραύστη, έως τη σπάθα και το ξίφος ή το κοντάρι. Η επικράτηση της Αναγέννησης επέδρασε και στη διαδικασία της μονομαχίας: κατά την τρίτη και τελευταία περίοδο οι μονομαχίες πέρασαν στην "αστική" και "στατική" εκδοχή τους. Οι αντίπαλοι φορούσαν τα ρούχα με τα οποία κυκλοφορούσαν και όχι τους πολύπλοκους θώρακες και τις σύνθετες πανοπλίες του παρελθόντος, και η μονομαχία διεξαγόταν συνήθως με ξίφος. Έπρεπε να φθάσουμε στον ΙΖ' αιώνα ώστε να εισαχθεί στο "άθλημα" το πιστόλι. Ο Αλφόνσος Ταβερνιέ κατά την εκπνοή του ρομαντισμού (1888) μας παρέδωσε τον "ψυχραιμότερο κώδικα" διεξαγωγής του αγώνα. Θα μου πείτε τώρα: ποια είναι η χρησιμότητά του σήμερα; Η σημαντικότερη προσφορά του βιβλίου αυτού είναι το γεγονός ότι παρέχει το "στυλ" αγωγής που πρέπει να διέπει τις ανθρώπινες αντιθέσεις, -και δεν εννοούμε το ξίφος, τη σπάθα και το πιστόλι,- ιδιαίτερα σήμερα, αλλά την έννοια και τους κανόνες του ευ αγωνίζεσθαι.
|